Język znaczników HTML – czym jest?

Hypertext Markup Language (HTML) to podstawowy język Internetu, wymyślony w latach 80. XX w. przez Tima Bernersa-Lee jako szkielet do tworzenia połączonych ze sobą dokumentów zaprojektowanych tak, by wyświetlały się w przeglądarce stron WWW. W 1980 roku pracownik CERN Tim Berners-Lee, opracował system zarządzania i udostępniania dokumentów ENQUIRE przeznaczony dla badaczy CERN. W 1989 r. zaproponował stworzenie internetowego systemu wykorzystującego tekst uzupełniony o znaczniki – czyli hipertekst. Pod koniec 1990 r. stworzył pierwszą specyfikację HTML, jak również pierwszy serwer i przeglądarkę dokumentów hipertekstowych. Początkowo odbiór pomysłu był co najmniej chłodny – zarząd CERN odmówił finansowania jego rozwoju.

Specyfikacja języka znaczników HTML

W pierwszej specyfikacji znalazło się 18 elementów składających się na początkowy język HTML. Z wyjątkiem znacznika hiperłącza, bazowały one na znacznikach SGMLguid, wewnętrznym formacie dokumentacji wykorzystywanym wówczas w CERN.

Berners- Lee uważał HTML za aplikację SGMLa i tak też został on formalnie zdefiniowany przez Internet Engineering Task Force (IETF) w 1993 roku, w pierwszej propozycji specyfikacji HTML. Początkowo HTML zawierał w sobie także opis prezentacji dokumentów, ale obecnie najczęściej opis stylu jest wydzielony i opisywany za pomocą osobnych dokumentów zawierających tzw. kaskadowe arkusze stylów (CSS). Dodatkowo w HTMLu mogą występować fragmenty kodu w językach skryptowych, takich jak JavaScript. Niezależnie od technologii w jakiej zbudowana jest strona – czy jest to PHP, Ruby on Rails, Java czy też innych serwer, zanim prześle do nas stronę, konwertuje ją na dokument HTML.

Jak przeglądarka interpretuje język HTML?

Taki dokument jest przesyłany do przeglądarki WWW, która dekoduje go wyświetlając multimedialną stronę internetową. HTML opisuje semantycznie strukturę strony. Elementy HTML są cegiełkami, z których budowane są strony HTML. Za pomocą języka HTML można na stronie osadzić obrazy, łącza do innych dokumentów oraz inne obiekty, takie jak interaktywne formularze. HTML umożliwia tworzenie w dokumentach struktur za pomocą semantyki strukturalnej obejmującej nagłówki, akapity, listy, łącza, cytaty i inne elementy.

Elementy HTML – tagi – są oznaczone znacznikami, wyznaczanymi za pomocą nawiasów kątowych. Tagi takie jak <img /> i <input /> bezpośrednio wprowadzają treść na stronę. Inne tagi, takie jak <p> dostarczają informacji o tekście dokumentu i mogą zawierać inne tagi jako podelementy. Przeglądarki www nie wyświetlają tagów HTML, ale używają ich do interpretacji zawartości strony.

Budowa HTML

Język HTML składa się z kilku kluczowych elementów, w tym tagów wraz z atrybutami, danych alfanumerycznych, odniesień do znaków i odniesień do obiektów. Tagi HTML najczęściej występują w parach, takich jak znacznik nagłówka <h1> i </h1>, chociaż niektóre reprezentują tzw. puste elementy, a więc są niesparowane. Do tych ostatnich należy znacznik wstawienia obrazu <img> (choć niektóre standardy wymagały dodania znacznika zamykającego – </img>).

Pierwszy znacznik w takiej parze jest znacznikiem początkowym (otwierającym), a drugi znacznikiem końcowym (zamykającym). Dokumenty HTML mają strukturę zagnieżdżonych elementów – elementy te są zaznaczane w dokumencie za pomocą znaczników <p> i </p>. Treść elementu, jeśli istnieje, jest umieszczana między tymi znacznikami. Znaczniki mogą także zawierać dodatkowe elementy między tagami początku i końca, w tym mieszankę znaczników i tekstu. Pozwala to na zagnieżdżanie elementów jako podrzędnych. Znacznik początkowy może w obrębie nawiasów <> zawierać atrybuty, wskazujące dodatkowe informacje, takie jak identyfikatory sekcji w dokumencie, identyfikatory używane do wiązania informacji o stylu z prezentacją dokumentu w CSS, a dla niektórych znaczników, takich jak <img> są używane do osadzania obrazów, czy jak w przypadku <http> do definiowania hiperłączy. Wybrane elementy, takie jak podział linii <br>, nie zezwalają na osadzanie treści. Wymagają tylko jednego tagu początkowego i nie używają tagu końcowego.

Aktualny stan języka znaczników HTML

Aktualnie w piątej generacji jako HTML5 jest ostatnią wersją HTML wydaną pod nadzorem konsorcjum World Wide Web Consortium (W3C). Obecna specyfikacja jest znana jako HTML Living Standard, a jej definiowanie i rozwój zostały scedowane na konsorcjum głównych dostawców przeglądarek (Apple, Google, Mozilla i Microsoft), tworzących Grupę Roboczą ds. Technologii Hipertekstowych Aplikacji Sieciowych (WHATWG).