Najpopularniejsze programy do kamerek internetowych

Kamerki internetowe już dawno stały się standardowym wyposażeniem laptopów. Nie znaczy to jednak, ze zewnętrzne kamerki przestały być używane. Czy jednak służą tylko do podstawowej komunikacji wizualnej przy okazji korzystania z aplikacji typu Google Hangout? Okazuje się, że dzięki odpowiednim programom mogą znacznie poszerzyć swoją funkcjonalność.

Videokomunikatory z efektami

Jeżeli nie jesteś szczególnie mocno przywiązany do standardowej formy videorozmów, być może zainteresuje Cię fakt, ze niektóre programy do kamerek internetowych łączą w sobie funkcje videokomunikatora oraz aplikacji do nakładania na obraz efektów specjalnych. Można tu wspomnieć chociażby o CyberLinkYouCam, w którym wbudowano cały szereg funkcji uatrakcyjniających warstwę wizualną rozmowy.

Postać symulowana

Na ciekawy pomysł wpadli twórcy innej aplikacji, kryjącej się pod nazwą FaceRig. Ten program do kamerki internetowej pozwala na wybranie trójwymiarowego modelu, który odtwarza ruchy użytkownika znajdującego się przed kamerą. Brzmi jak bardzo prosta zabawa, przeznaczona raczej dla młodszych użytkowników? Tylko na pozór. Program nadaje się chociażby do takich sytuacji, w których dana osoba chcąc wykonać nagranie publikowane później w internecie, niekoniecznie chce ujawniać publicznie swój wizerunek.

Proste zabezpieczenia

Odpowiednie oprogramowanie pozwala na wykorzystanie kamerek internetowych także jako systemu bezpieczeństwa. Pomogą w tym między innymi takie aplikacje, jak Active WebCam czy iSpy – oba oparte na otwartym źródle.

Jeśli chodzi o iSpy, w razie wykrycia ruchu w obszarze widzianym przez obiektyw kamery, program może zareagować poprzez wysłanie automatycznego powiadomienia na telefon lub skrzynkę e-mailową (oprócz samej wiadomości, wysłane może być także zdjęcie).

Z kolei Active WebCam może nagrywać obraz i nieustannie zapisywać go na wskazanym zdalnym serwerze FTP. Również ten program można skonfigurować tak, żeby w razie wykrycia ruchu wysyłał na wskazany adres mailowy informację o zaistnieniu „incydentu”, o którym administrator powinien wiedzieć.